Меня зовут Мери Мне 8 лет. Я учусь в школе, во третьем классе. У меня большая семья. У меня есть папа, мама, брат, бабушка, дедушка. Моего папу зовут Вардан,У него тёмные волосы и карие глаза. маму — Анжела. Ей 33 лет. У неё голубые глаза и светлые волосы. Моему брату 6 лет, Его зовут Роб. Он маленький и весёлый. Я люблю с ним играть. Мои родители работают. Я очень люблю свою семью! Это мои дедушка и бабушка. Они пенсионеры. Но они работают. У бабушки большие глаза и красивая улыбка.
Բոլորն էլ սիրում են անամպ, խաղաղ երեկոներին դիտել երկինքը, զմայլվել մութ գիշերով, աստղերով և արծաթափայլ լուսնով: Բայց… սա ի՞նչ է: Հրավառ մի կետ գիծ քաշեց երկնքում և մարեց: «Աստղ ընկավ»,-ասում են տեսնողները:
Ա՞ստղ…Ո՛չ, դա ինչ-որ ուրիշ բան է, քանի որ աստղերը չեն ընկնում: Դրանք տիեզերական տարածության մեջ շարժվող տարբեր չափի քարեր են, որոնք ձգվելով Երկրի կողմից, շատ մեծ արագությամբ մտնում են մթնոլորտ և այրվում: Այդ այրման կարճատև բռնկումն էլ մենք տեսնում ենք և ասում. «Աստղ ընկավ»:
Երկնային այս փոքրիկ «հյուրերը», որոնք այրվում են ինչ-որ տեղ՝ Երկրից շատ բարձր, կոչվում են ասուպներ, երկնաքարեր:
Հատկապես օգոստոս-նոյեմբեր ամիսներին Արեգակի շուրջը պտտվելիս Երկիրը հանդիպում է տիեզերական շատ քարերի: Ահա թե ինչու այդ ժամանակ հաճախ կարելի է երկնքում տեսնել հրեղեն բռնկումներ:
Միշտ պետք է հիշել. դրանք աստղեր չեն, աստղերը երբեք վայր չեն ընկնում: Դրանք տիեզերական քարեր են, որոնք, մեծ արագությամբ անցնելով երկրագնդի մթնոլորտային շերտով, շփվում են օդի հետ, բռնկվում և մարում: Երբեմն հատուկենտ խոշոր երկնաքարերի, այնուամենայնիվ, հաջողվում է անցնել մթնոլորտի միջով և ընկնել Երկրի վրա:
Լինում է, չի լինում մի դդում է լինում։ Էս դդումը ամեն օր ասում է՝ իմ մարմինը ուր է։ Մարդիկ ասում են՝ չգիտենք։ Դդումը մարմին չունի նա, նույնիսկ ոտք չունի,- ասում է նրա ընկերը։ ։ Հետո դդումը ասում է․
լինում, էս տասը անընդհատ փոխում է իր տեղը թվերի շարքում և անընդհատ վեճ է առաջացնում,կանգնում է <<մեկ>> թվի տեղը և ասում է, որ ամենառաջինը ինքն է, հետո փոխում է միտքը թռնում է մեկ այլ թվի տեղը և այսպես անընդմեջ։ Մի օր էլ մեկ ուրիշ <<տաս>> թիվ որոշում է պատժել նրան և գալիս կանգնում է նրա տեղը, նա անմիջապես խառնվում է իրար և գալիս կանգնում է իր տեղը և այդ օրվանից ոչ մի անգամ դուրս չի գալիս իր տեղից և չի զիջում ոչ մի այլ թվի։
Կար-չկար երկու երկիր կար, մեկի անունը ուրախ մարդկանց երկիր, մյուսինը տխուր մարդկանց երկիր։ Ուրախ մարդկանց երկրում բոլոր մարդիկ ուրախ էին։ Իսկ տխուր մարդկանց երկրում բոլոր մարդիկ տխուր էին։ Մի օր մի ուրախ մարդ գնաց տխուր մարդկանց երկիր։ Նա շատ զարմացավ, որ բոլոր մարդիկ տխուր էին։ Մի մարդ մոտեցավ նրան և զարմացած ասաց․
— Բարև, դու ինչպե՞ս ես ժպտում։
— Ես միշտ էլ ժպտում եմ, չգիտեմ թե ինչպես է դա ստացվում։
— Իսկ եթե քեզ տխուր բան պատմեմ, էլի կժպտա՞ս։
— Այո։
— Իսկ եթե ընկերդ քեզ խափի, էլի կժպտա՞ս։
— Այո։
— Բայց ինչու՞։
— Որովհետև ես չգիտեմ ոնց են տխրում։ Իսկ դու ինչու՞ ես միշտ տխուր։
— Չգիտեմ։
— Եթե քո ուզած նվերները քեզ նվիրեն, կտխրե՞ս։
— Այո։
— Եթե ծիծաղելու կինո նայես, կտխրե՞ս։
— Այո։
— Բայց ինչու՞։
— Որովհետև ես չգիտեմ ոնց են ծիծաղում։
Ուրախ մարդը առաջարկեց տխուրին միացնեն իրենց երկրները, որտեղ ուրախները տխուրներին ծիծաղել կսովորեցնեն, իսկ տխուրները ուրախները լացել։ Եվ այդպես էլ արեցին։
հեղինակ՝ Արեգ Մեյթարջյան
Լինում է, չի լինում մի Ձմեռ պապիկ է լինում։ Այդ Ձմեռ պապիկը շատ էր սիրում աստղ։ Ձմեռ պապիկը ապրում էր աստղերի վրա։ Աստղերի վրա շատ լավ մարդիկ կաին։ Այդ մոլորակը չգիտեր, թե ինչ է Ամանորը։Շուտով Ամանորը էր։ Երկիր մոլորակում պատրաստվել էին, բայց այստեղ ոչ։ Նրանք անգամ չգիտեին ձյունը ինչ է ։ Նրանց մոտ դեռ ձյուն չէր եկել։ Դրա համար չգիտեին։
-Դուք Ձմեռ պապն էք։
-Այո։
-Իսկ ինչ է Ձմեռ պապը։
Հարցնում է աստղը։
-Ձմեռ պապը միշտ գալիս է Ամանորվա գիշերը։
-Իսկ ինչ է Ամանորը։
Հարցնում է աստղը։
-Ամանորին հրաշքներ են լինում։
Մի օր նրանց մոտ ձյուն եկավ։ Բայց նրանք չգիտեին, թե ինչ է ձյունը։ Նրանք շատ վախեցան ձյունից։ Ձմեռ պապը ասում է․
-Մի վախեցեք դա ձյուն այդ ձյունը միշտ գալիս է Ձմռանը։
Երեխաները այդ օրը ձյանն հետ խաղում էին, որովհետև նրանք չէին տեսել ձյուն։ Այդ օրը բոլորը շատ ուրախ էին, որովհետև նրանց մոտ Ամանոր էր։ Մի օր նրանց մոտ Ամանորը էր քանի, որ նրանք գիտեին Ամանորը ինչ բան է։ Նրանք շատ սիրեցին այդ տոնը և միշտ աստղերի մոլորակում տոնում էին այդ տոնը։ Նրանք գնացին երկիր մոլորակ և տեսան, որ երկիր մոլորակի մարդիկ էլ էին տոնում։ Գնաց ուրիշ մոլորակ և տեսավ, որ այնտեղ էլ էին տոնում։ Բոլոր մոլորակներում այդ տոնը տունում էին։ Բոլորը շատ ուրախ էին և միշտ հիշեցին այդ օրը:
Մերի Խաչատրյանի ուսումնական բլոգ 